In 1960 kocht de Congregatie van de Zusters van Vorselaar een terrein aan van 1 ha 78 a groot van de Commissie van Openbare Onderstand van de stad Lier met het oog op het oprichten van gebouwen met een sociaal doel.
Dat eerste sociale doel was het bouwen van een kleuterschooltje voor de kinderen van de plaatselijke bevolking. Tussen 1950 en 1960 was immers het kleuteraantal aan de school van de Kesselsesteenweg van 193 naar 228 gestegen. Alle lokalen zaten vol. In de maanden juli en augustus 1961werd een houten kleuterschool gebouwd bestaande uit twee ruime klassen, een speelzaal, een bureeltje en een plaats met sanitair. Een lange brede gang verbond al deze lokalen.
De nieuwe kleuterschool bezat vele pluspunten:
- de grote ruime lokalen gaven veel bewegingsvrijheid aan de kleuterleidster en haar kinderen;
- het schooltje bevond zich midden in het groen: de kleuters voelden zich dan ook nauw verbonden met de natuur;
- achter de school was een enorm grote speelweide en een omheining hoefde zelfs niet;
- het was er zeer rustig gelegen en men kon er dan ook volop genieten van de stilte en de rust;
- ze kenden een grote vrijheid die hun zelfstandigheidsontplooiing ten goede kwam: géén betutteling van grotere leerlingen, de kleuters gingen met elkaar om als broers en zussen.
De kleuters hadden een stevige band met elkaar en die vriendschap bleef ook in de ‘grote school’.
Op 4 september1961 werden de lessen gestart met 23 kleuters en één kleuterleidster: Zuster Rosa. In oktober kon er een tweede kleuterklas gestart worden o.l.v. juf Marie-Louise Hellemans. Zuster Rosa zou er haar werk doen tot in 1973. Haar collega, Juf Marie-Louise, stopte in 1969 met lesgeven. Juffrouw Rita Verschoren werd vervolgens de nieuwe collega van de zuster.
In 1973 trokken de zusters uit Lier weg met als gevolg dat juf Rita in de Kriekenstraat de drie verschillende leeftijdsgroepen leidde.
Na achttien jaar had het houten gebouw zijn beste tijd gehad . De Congregatie van de Zusters van Vorselaar besliste om op het terrein een rusthuis voor de zusters van Vorselaar te bouwen. Vanuit hun tweede sociaal doel werd getracht een gebouw neer te zetten met als bedoeling de zusters met pensioen te verzorgen en hen een aangename rustperiode te verzekeren.
Maar er werd tevens beslist om aan de kinderen de kans te blijven bieden om plaatselijk kleuteronderwijs te volgen. Het houten paviljoen werd dus afgebroken nadat een kleuterklas werd ondergebracht in het stenen bijgebouw links achter ‘Huize Nazareth’. Dit gebouw bestond uit een zaal, een kleuterklas, een grote gang en een sanitaire plaats.
Juffrouw Rita vertrok met haar kleuters naar het nieuwe gebouw in oktober 1979. Na het vertrek van Zuster Rosa had zij zes jaar alleen met drie verschillende leeftijdsgroepen gewerkt. Nu kreeg zij dankzij een BTK-project hulp van een kleuterleidster die de leiding van de 2,5- en 3-jarigen op zich nam. Deze BTK-kleuterleidster mocht alleen werken in hetzelfde klaslokaal dus werden de kasten zo geplaatst dat de ruimte in het lokaal in twee was verdeeld. Dit veronderstelde wel een goede verstandshouding tussen beide kleuterleidsters. Spijtig genoeg diende er elk jaar een nieuwe kleuterleidster te worden aangeworven voor die functie en kon dat pas vanaf oktober. Het werken met BTK-projecten duurde vijf jaar.
Intussentijd mocht er wel op aanraden van de rijksinspecteur de vraag gesteld worden aan de zusters om de gang in te richten als tweede klaslokaal want het kleuteraantal was immers gestegen tot boven de vijfendertig.
Hiervoor kreeg men in het schooljaar ’82-’83 de toestemming. De gang werd dan een tweede kleuterklasje en in de zaal mochten de kinderen hun boterhammetjes opeten bij minder mooi weer. Op warme dagen werd er buiten gegeten. De grote zaal diende ook als speelzaal bij slecht weer én als turnzaal.
In 1999 werd de uitbreiding van ‘Huize Nazareth’ voltooid met een nieuwe vleugel voor de meest hulpbehoevende en veelal demente zusters. De gang die zestien jaar lang had gediend als tweede kleuterklas, kreeg nu een andere functie. Daardoor drong de nood aan een nieuw tweede lokaal zich weer op.
De zusters beslisten in overleg met de architect en na bespreking met het schoolbestuur een mobiele klas aan te kopen en van alle comfort te voorzien.
Daarin bevond zich ook een toilet en een ruimte om de boterhammen op te eten. De speelplaats werd vergroot en een moderne luifel werd geplaatst. Dit maakte het mogelijk ook bij regenweer een frisse neus te halen en buiten te spelen. De afsluiting werd alsook aangepast.